DURĞUZMAQ
гл. 1. къарагъарун; 2. ахварай авудун, къарагъарун; ** üzünə durğuzmaq чина акъвазарун, садаз акси къарагъуниз, акси экъечӀуниз себеб хьун.
f. 1. (yuxudan) to wake* (d.), to awaken (d.), to call (d.); Məni saat yeddidə durğuzun Call me at seven o’clock; 2
Tam oxu »DURĞUZMAQ – YATIRTMAQ Mənsur onu durğuzub aparmaq istədisə də, Sitarə mane olub oturtdu (C.Cabbarlı); Mədinə uşaqlarını yatızdırıb, öz işi ilə məşğul
Tam oxu »глаг. 1. будить, разбудить (прервать чей-л. сон, заставить кого-л. проснуться). Uşağı yuxudan durğuzmaq разбудить ребёнка, saat 7-də durğuzmaq будить
Tam oxu »f. 1. Ayağa qaldırmaq, yerindən qaldırmaq. // Yerindən qalxmağa (durmağa) məcbur etmək. Başqasını durğuzub yerində oturmaq
Tam oxu »