HEYBƏTLİ

sif. Heybət doğuran, hörmət hissi ilə bərabər qorxu hissi doğuran; zəhmli. Heybətli görkəm. Heybətli baxış.
Əlyarov dişini qıcayıb [Ərknazın] üzünə daha heybətli bir nəzər saldı. M.Hüseyn.
[Şamxalın] nəzərində kişi [Cahandar ağa] getdikcə böyüdü və nərildəyərək ov üstünə atılmağa hazırlaşan heybətli bir pələngə döndü. İ.Şıxlı.

Синонимы

  • HEYBƏTLİ qorxulu — dəhşətli — müdhiş — vahiməli

Антонимы

  • HEYBƏTLİ HEYBƏTLİ – NƏŞƏLİ Heybətli bir mənzərə zühur etdi (S.S.Axundov); İlyas diksindi və keçmişin şirin və nəşəli xatirələrindən ayrıldı (M
HEYBƏT
HEYƏT

Значение слова в других словарях