icazə bax izin
is. [ər.] 1. İzin, rüsxət, ixtiyar. İcazə almaq. İcazə istəmək. İcazə vermək. – Kargüzar qardaşına toy eləmək üçün icazə alıb, kəndə getmişdi
Полностью »сущ. разрешение: 1. право на совершение чего-л. İcazə almaq получить разрешение, icazə istəmək просить разрешения 2
Полностью »i. permission, permit; ~ vermək 1) to allow (d.+to inf.), to permit (i.+to inf.); to give* permission; bir kəsə getməyə ~ vermək to allow / to permit
Полностью »Ərəb mənşəlidir, caiz sözü ilə eyni kökə malikdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »şirkətin səhmlərinin birjada qəbul edilməsi faktı, səhmlərin kursunun müəyyən edilməsidir, bundan sonra birjada səhmlərin qiymətləndirilməsindən başla
Полностью »