İCRƏT
\[ər.\] сущ. куьгьн. 1. мажиб, дуллух, зегьметдин гьакъи (авур кӀвалахдин эвезда гудай); 2. icrətlə нареч. мажиб къачуз, пулунихъ (мес. кӀвалахун).
сущ. устар. плата (вознаграждение за труд). İcrət təyin etmək назначить плату, gündəlik icrət подённая плата
Tam oxu »is. [ər.] köhn. 1. Görülən iş üçün verilən haqq (pul), muzd (maaş), zəhmət haqqı. [Hacı Rəcəbəli:] Ağa Mərdan, uşaqların icrətini məlum elə! M
Tam oxu »