сущ. 1. къен, къен пад, къене пад (мес. кӀвалин); 2. юкь, ара; 3. къен, къенер, ратар, рад-руфун (инсандин ва я гьайвандин); // къенен, къенерин; iç q
кил. içalat.
кил. iç 3).
кил. içirtmək.
нареч. рах. хъухъа-хъухъ, ара тагана, далбадал хъун (гзафбуру санал).
1. нареч. къенез, къенепатаз; içəri gəl къенез ша; 2. кил. iç 1); ** içəri atmaq рах. садлагьана хъун, кьилел чӀугун; içəri salmaq пер
нареч. хъухъахъухъ, са кьилихъай хъун, ара тагана хъун; кил. içəiç.
прил. къен ичӀи, къене затӀни авачир, къен буш (мес. карч, къажгъан, кӀарас).
кил. içkiçi.
məch. хъванваз хьун, хъун.
bir içim su садра хъвадай яд.
сущ. хъвадай, хъваз жедай, хъуниз виже къведай, хъун патал тир (мес. яд); bir içimlik su садра хъвадай яд
нареч. 1. къеняй, чинеба, винел акъуд тавуна, рикӀяй (мес. хъуьруьн); 2. ккуз-ккуз, къеняй (мес. шехьун)
icb. хъваз тун (гун), хъуниз мажбур авун.
гл. 1. хъваз тун, хваз гун, хъуниз худугун ва я мажбур авун; 2. хъун гана кефлу авун, пиянарун; пиян хьуниз себеб хьун
сущ. хъун; хъвадай затӀар (мес. эрекь, чехир ва мс.).
сущ. хъунал гзаф рикӀ алайди, хъвадайди (эрекь, чехир ва мс.); пияниска.
прил. хъун авай, хъвадай затӀар (эрекь, чехир ва мс.) авай (мес. мехъер).
прил. хъун (эрекь, чехир ва мс.) авачир, хъван тийир (мес. межлис).
сущ. къенен къавурмаяр (хпен).
прил. астӀар квай, астӀар авай.
сущ. 1. хуьс. къене твадай затӀ, къен; 2. астӀар.
гл. 1. хъун; çay içmək чай хъун; su içmək яд хъун; 2. хъун, пиянискавал авун; sağlığ(ın)a içmək сагълугъдай хъун, садан сагълугъдай рюмка хкажун; 3
прил. хъвадай, хъуниз виже къведай; ширин; дадлу; içməli su хъвадай яд.
къушм. куьгьн. клас. къене; -а, -е; ev içrə кӀвалин къене.
прил. 1. къен авачир, къен буш; хвех авачир, пичӀи (мес. кӀеребич); 2. астӀар квачир, астӀар авачир.
[ər.] сущ. 1. идара; 2. регьбервал авун, регьбервал, чӀехивал; idarə etmək идара авун а) регьбервал авун, чӀехивал авун, кьиле акъвазун (са майишатдин
1. сущ. идара ийидайди, регьбервал ийидайди, чӀехиди; 2. прил. кӀвал хъсандаказ, мадаравилелди идара ийидай, исраф тийир; мадара ийидай, къеняткар (ме
сущ. идарачивал, кьуру формализм.
[ər. idarə və fars. ...dar] кил. idarəçi 2).
сущ. куьгьн. 1. кӀвал хъсан идара авун, къеняткарвал; 2. кил. idarəçilik.
прил. 1. идара ийидай, чӀехивал ийидай, регьбервал ийидай, регьбер (мес. партия); 2. тех. кӀвалахардай, гьерекатдиз гъидай, са механизмдин гьерекат (к
кил. idarəolunan 1).
сущ. идарайрин арадин (арада авай, арада жедай, арадал алай).
прил. 1. идара ийидайди, чӀехиди авай; 2. кил. idarəçi 2).
прил. 1. (гьерекат, кӀвалах) идара ийиз жедай (мес. ракета, самолёт); 2. грам. табий тереф (идара авунин алакъада)
прил. 1. чӀехиди, регьбер авачир, кьилел идара ийидай кас алачир (мес. хзан); 2. мадара тийир, мадаравилиз амал тийир, исраф ийидай
[ər.] 1. прил. кӀвечӀи, иер тушир, кифир, эйбежер; 2. сущ. клас. бахтсузвал, татугайвал, кьисметди (бахтуни) ччин элкъуьрун, татугун
сущ. кӀвечӀивал, кифирвал, эйбежервал.
[ər.] сущ. куьгьн. дин. вахт (гъуьлуькай ччара хьайи ва я гъуьл къенвай дишегьлиди цӀийи кьилелай гъуьлуьз хъифин патал шариатдалди гуьзлемишун лазим
[ər.] сущ. иддя (1. тӀалаб (суддалди тӀалабзавай затӀ, кар), дяве (судда); // iddia etmək (eləmək) тӀалаб авун (тӀалаб хъувун), кӀан хьун (хкӀан хьун)
сущ. 1. кӀанз дяве кьазвай кас, садавай са затӀ кӀан хьуниз, тӀалаб авуниз асас авай кас; 2. вичин гьакъинда чӀехи фикирда авай, гьа фикир масабуруни
гл. лавгъавал авун, жув-жувахъ (вич-вичихъ) агъун.
прил. вичин гьакъинда чӀехи фикирда авай, такабурлу, вич-вичихъ агъунвай, лавгъа.
сущ. вичин гьакъинда чӀехи фикирда хьун; вич-вичихъ агъун, лавгъавал.
прил. 1. са иддяни, тӀалабни авачир; 2. дамах гвачир, такабурсуз, вич вине кьан тийир.
сущ. 1. иддя, тӀалаб тахьун; 2. такабурсузвал, дамах гвачирвал.
[fr.] сущ. идеал (1. амал; акьалтӀай чӀехи макьсад; 2. акьалтӀай хъсан чешне).
[fr.] сущ. идеалист (1. философияда идеализмдин терефдар; 2. гьакъикъат идеалламишдай, буш хиялралди яшамиш жедай кас; 3