1. Kölgə salan, kölgəsi olan. Kölgəli qarağac. Kölgəli ağac.
– Eldar ətrafa yaxşı bələd olduğundan, yaxında iri, sərin kölgəli bir söyüd ağacını göstərərək: – Gedək, bir az dincələk, – dedi.
Odlu mizrabına qurban olum, yar! Çal, səni dinləyir kölgəli dağlar.
2. Kölgə düşmüş, kölgə altında olan; kölgə. Kölgəli yer. Kölgəli eyvan.
– Kölgəli gen küçə ilə bir qədər gedəndən sonra hambal girdi birinci mehmanxananın dalanına.
Doldu şirin səslərlə; Kölgəli bağ, boz güney.
3. məc. Şübhəli, qaranlıq.
Yarməmməd kölgəli keçmişdən uzaqlaşa bilməyən adamlardan idi.
4. məc. Qəm, kədər ifadə edən; məyus, kədərli, qəmli, qəmgin. Kölgəli üz.
