KARSALA

sif. dan.
1. Qulağı ağır eşidən.
2. Key, huşsuz, duyğusuz; zehni kütləşmiş, korazehin.

Этимология

  • KARSALA Bəzi dialektlərdə ağır eşidən adama karsala deyirlər. Kök kar sözüdür, farscadan gəlmədir. -sala hissəsinin sayaq sözü ilə bağlı olması barədə fikir s
KARPKİMİLƏR
KARSALALIQ

Значение слова в других словарях