1. Özünü təmin olunmuş hesab etmək, razı qalmaq, qane olmaq; qənaətlənmək. Bu cavabla kifayətlənmək olar.
2. Müəyyən bir çərçivədə qalmaq, bir şeyi kafi hesab etmək. Bir töhmətlə kifayətlənmək olar.
– [Rəsul] gördü ki, bu zalımlar udduqları pullarla kifayətlənməyib, üstəlik yatdıqları yorğan-döşək və balışları da aparmışlar. “”.
Ancaq Cəmilə, yalnız [Mirzağanın] üzünə gülümsəməklə kifayətləndi.