KƏNDݲ
куьгьн. кил. öz.
сущ. канду, кӀатӀ; buğda kəndisi къуьлуьн кӀатӀ (канду); bir kəndi un са канду гъуьр.
Tam oxu »is. İçində taxıl, un və s. saxlamaq üçün taxta, yaxud palçıqdan qayrılmış qab. Buğda kəndisi. Un kəndisi
Tam oxu »köhn. bax öz. Olsa məhbublərin eşqi cəhənnəm səbəbi; Hur-qılmanı qalır kəndisinə rizvanın. Füzuli. Qoy börkünü kəc qaşının üstündə, fırılda; Kəndin ki
Tam oxu »1 сущ. 1. закром (отгороженное место в зернохранилище или амбаре для ссыпания зерна) 2. диал. деревянная или плетеная и помазанная глиной посуда для х
Tam oxu »I (Ağdam, Təbriz, Ağdərə, Dərbənd, Xaçmaz, İsmayıllı, Kəlbəcər, Kürdəmir, Quba, Laçın, Salyan) taxıl və ya un saxlamaq üçün taxtadan düzəldilmiş və ya
Tam oxu »