1. Qalın, qəliz, qatı, qeyrişəffaf, tutqun.
Gilanın üzərində qalın bir sis, günəşin ziyasına mane ola biləcək kəsif bir kölgə vardı.
Ətrafı kəsif bir duman bürüdü.
2. Ağır, boğuq, nəfəsi çətinləşdirən; ağır və pis qoxuyan; kəsafətli.
Firidun məhbəsin ağır və kəsif havasına heç cür alışa bilmirdi.
Adamların burnunu və boğazını acışdıran kəsif çürüntü iyi ətrafı bürümüşdü.
[Xəlil Mirzə] maxorka tüstüsündən və kəsif havadan bir dəqiqə də olsun çimir eləyə bilmədi.
3. Natəmiz, pinti.