1. quruluq, qurumuş şeyin halı; 2. məc. arıqlıq, cansızlıq, ətsizlik.
(-ди, -да, -ар) 1. quru, torpaq, yer; 2. quru, yağışsız, yağmursuz; bitkisiz, yaşıllıqsız (yer).
bax къуръан.
təql. 1. qurultu, qur-qur, cur-cur; кьуркьур авун a) cur-cur eləmək, curuldamaq, quruldamaq; b) qur-qur etmək, uğuldamaq, quruldamaq (göyərçinlər haqq
(-из, -на, -а) f. qur-qur eləmək, quruldamaq, curuldamaq; uğuldamaq; руфуни кьуркьурун qarnı quruldamaq
1. qurğuşun; кьуркьушум квай quğuşunlu; 2. кьуркьушумдин qurğuşundan qayrılmış, qurğuşun; * кьуркьушум хьтин qurğuşun kimi, çox ağır
кьуртӀ авун dan. a) mənimsəmək, bir şeyə qanunsuz olaraq sahiblənmək, yiyələnmək; b) məc. yemək, alıb verməmək; кьуртӀ алахьун dan
təql. 1. qırt-qırt (kürt toyuğun çıxardığı səs); кьуртӀ-кьуртӀ авун a) qırt-qırt etmək, qırtıldamaq, qırtlamaq; b) su və s
bax кьуртӀу.
bax кьуьртӀуь.
bax кьуьртӀуьвал.
(-из, -на, -а) f. dan. sahiblənmək, yiyələnmək, mənimsəmək.
1. quru; кьуру гъед quru (qurudulmuş) balıq; кьуру векь quru (qurumuş) ot; кьуру гьава quru (isti, rütubətsiz) hava; кьуру вацӀ quru (susuz) çay; кьур
zərf quru-quru, boş-boşuna, əsassız, yalandan.
1. quruluq; 2. məc. bax кьурайвал 2).
zərf 1. quru, quru-quru, quru halda; 2. məc. yavan, yavanlıqsız, qatıqsız, yalxı.
bax кьурудаказ; * цяй кьуруз экъечӀун bax яд¹.
(-аз, -ана, -укь) f. 1. qurumaq; тар кьурана ağac qurudu; 2. məc. arıqlamaq, zəifləmək, sınıxmaq; 3. məc
(-из, -на, -а) f. 1. qurutmaq; qurulamaq; марфади кьежирайтӀа, ракъини кьурурда. Ata. sözü yağış isladar, gün qurudar; 2
(-ди, -да, -ар) palçıq, zığ, lil; bax кьар¹.
(-ри, -ра) güləşmə, qurşaq tutma; кьуршахар кьун güləşmək, bir-biri ilə qurşaq tutmaq, qurşaqlaşmaq.
1. kürək (uzundəstəkli ağac alət); 2. avar, kürək.
1. kürəkçi, avarçəkən, avarçı (qayıqda); 2. kürək qayıran usta (bax кьусу 1).
dial. səməni, maya.
bax къутан.
(-из, -на, -а) f. cəlb etmək, yönəltmək; maraq oyatmaq, diqqətini çəkmək.