şər; böhtan, iftira, fitnə; шер вегьин şər atmaq, böhtan atmaq; 2. bax шийир.
ağlağan, çox ağlayan, tez-tez ağlayan.
ağlağanlıq.
шерзум авун bax шерзумун.
хьун f. 1. cana doymaq, təngə gəlmək, zinhara gəlmək, canı boğazına yığılmaq, bezmək, usanmaq; 2. məc
(-из, -на, -а) f. 1. canını boğazına yığmaq, incitmək, cana gətirmək (doydurmaq), təngə gətirmək, zinhara gətirmək, bezdirmək, usandırmaq; 2
хьун f. şərik olmaq, ortaq olmaq, şərikləşmək.
(-ди, -да, -ар) şərik, ortaq; шерик авун şərik etmək, özünə ortaq etmək.
şəriklik, ortaqlıq, müştərəklik.
şərçi, böhtançı, iftiraçı.
şef (1. başçı, rəhbər, rəis; 2. hami).
şeflik; hamilik.
bax чефте.
(-ди, -да, -яр) şaftalı, hulu; шефтелидин şaftalı -i [-ı].
(“шехьун” un əmr form.); шехь авун bax шехьун; шехь тавун ağlamamaq; шехь тийир аялдиз мам гудач. Ata
zərf ağlaya-ağlaya, gözü yaşlı (halda).
(-из, -на, шехь) f. 1. ağlamaq, göz yaşı axıtmaq; гзаф хъуьредайди гзафни шехьда. Ata. sözü çox gülən, çox da ağlar; 2
(-ди, -да, -ар) kisə, torba.
kisələrlə, kisə-kisə.
bax шей.
bax шей-шуьй.
(-ри, -ра) c. köhn. ştiblet (kişi ayaqqabısı).
(-ди, -да, -ер) 1. köhlən, yorğa at, at (harın bəslənmiş); шив авачир чкада ламни шив я. Ata. sözü at olmayan yerdə eşşək də atdır; 2
(-ди, -да, -ар) şüyüd; шивитдин şüyüd -i [-ı].
1. nəfskar, nəfsini saxlaya bilməyən, tamahkar, nəfsli; 2. nəfspərəst, şəhvətpərəst, şəhvət düşkünü.
1. nəfs, tamah, tamahkarlıq; 2. ehtiras, şiddətli istək, arzu, meyl.
xüs. cəhrədə əyirilmiş ipin xovunu təmizləmək üçün alət; гъалариз шигъ ягъун xovlamaq (ipin, sapın xovunu bu alətlə təmizləmək)
köhn. 1. dərin, dərinliyi olan; шид фур dərin quyu; 2. məc. çox məzmunlu, çox mənalı, əsaslı; çox ağıllı, düşünmək tələb edən
klas. sərt, çətin, çox ağır.
(-ди, -да, -ар) ədəb. şeir; шиир кхьин şeir yazmaq.