zool. zebu (donqarlı qaramal növü); зебудин zebu -i [-ı].
(-ди, -да) vıyıltı, vızıltı.
хьун f. 1. həddən artıq qızmaq, bürkü olmaq, boğanaq hala gəlmək, bürküləşmək (hava); 2. bərk qızmaq; qızarmaq (soba, dəmir və s
1. bərk isti, bürkü, boğanaq, xəfə; 2. bərk qızdırılmış, bərk qızmış, qızmar; * зегьем авун bax зегьемарун
(-из, -на, -а) f. 1. həddən artıq qızdırmaq, isitmək, istilətmək, boğanaq halına gətirmək (otağın havasını); 2
1. bürkülük, xəfəlik; 2. bərk qızma, qızmarlıq; qızma dərəcəsi (sobanın, havanın və s.).
1. zəhər, ağı, ağu; гъуьлягъдин зегьер ilan zəhəri; 2. məc. zəqqum (çox acı şey haqqında); зегьер хьтин zəhər kimi, zəqqum kimi, çox acı (dərman və s
зегьле тухун zəhlə aparmaq (tökmək), təngə gətirmək, bezikdirmək, usandırmaq; зегьле фин zəhləsi getmək, acığı gəlmək, nifrət etmək, görməyə gözü olma
(-ди, -да, -ар) 1. zəhmət, əmək; зегьмет алачир кар жедач. Ata. sözü zəhmətsiz iş olmaz; зегьметдин гьакъи zəhmət haqqı, əmək haqqı, maaş; 2
zəhmətkeş (1. əməkçi; 2. zəhmətsevən, zəhmətsevər).
əməkçi, zəhmətkeş.
(-ди, -да, -яр) bot. bəngotu; зегьредин bəngotu -i [-ı].
zəhrimar (farsca mənası “ilan zəhəri” olub müxtəlif mənalarda işlənir); * зегьримар хьуй, зегьримар хьайиди söyüş zəhrimara qalsın, zəhrimara qalmış;
1. zeytun; 2. зейтундин a) zeytun -i [-ı]; зейтундин гъери zeytun yağı; b) “зейтун” söz. sif. зейтундин тар zeytun ağacı; зейтундин плантация zeytun p
(-ди, -да, -ар) donuz balası, donuz potası; çoşqa (dan.).
(-ини, -ина, -ер) zəng; zınqırov; телефондин зенг telefon zəngi; * зенг авун zəng eləmək, zəng vurmaq, telefonda danışmaq; зенг ягъун a) zəng vurmaq,
(-из, -на, -а) f. bax зенг (зенг авун).
(-ини, -ина, -ер) 1. zənn, güman, təxmin, fərz, ehtimal, qeyri-qəti fikir; зенд авун zənn etmək (eləmək), düşünmək, təxmin etmək, fərz etmək, güman et
bax зар².
1. incə, zərif; 2. məc. nazik, incə; зериф хьун zərifləşmək, incələşmək, nazikləşmək.
zəriflik, incəlik.
(-ди, -да, -яр) zərrə; цин зерреяр su zərrələri; * са зерре bir zərrə, bir az, çox cüzi miqdar; зерре кьванни (са зеррени) bir zərrə qədər, zərrəcə, z
çayın qolu (çaydan ayrılaraq yenidən çaya qovuşan kiçik qollar haqqında).
(-ди, -да, -ар) 1. (yarıqapalı halda) ovuc tutan qədər, ovuca yerləşən miqdar (adətən saylarla); са зерхел гъуьр bir ovuc un; са зерхел калар bir ovuc
c. alətlər, avadanlıqlar; ləvazimat.