(-ди, -да, -ар) qoğal, kiçik çörək, kökə; bulka.
(-ри, -ра) yaln. c. 1. bayramqabağı, ərəfə, bayram axşamı; 2. etnoqr. ərəfə günü səhərdən başlayaraq keçirilən «ərəfə» mərasimi
(-уни, -уна, -ар) qaşıq; чайдин тӀур çay qaşığı; кӀарасдин тӀур taxta qaşıq; тӀурунал нез тумунал вил акъудмир
(-уни, -уна, -ар) 1. ziyil; şiş, ur, fır, törəmə, qoz; çıxıntı; 2. sızaq, səpgi; xora; тӀурар акъатун a) səpmək, səpgi çıxarmaq; b) ziyil tökmək, çoxl
(-уни, -уна, -ар) 1. bot. tumurcuq, düymə, puçur, gözcük; тӀурар ахъаюн tumurcuqlanmaq, düymə açmaq; puçurlanmaq; 2
qab-qaşıq; * тӀур-кур чир хьун gönünə bələd olmaq.
qaşıqqabı.
тӀурутӀум квай хьтинди narahat adam, daim vurnuxan adam, bir yerdə qərar tutmayan adam; daim təlaşda olan, daim tələsən, hövsələsiz, qərarsız adam; тӀ
(-ди, -да, -ар) 1. tufan, boran, fırtına, qasırğa; 2. məc. qovğa, mərəkə; həyəcan, vəlvələ, çaxnaşma; * тӀурфан акъатун a) tufan qopmaq, tufan başlama
тӀуш гун f. 1. tapdalamaq, ayaqlamaq, ayağı ilə basdalamaq; tapdalayıb əzmək; 2. məc. saymamaq; yerə salmaq, rədd etmək
(-из, -на, -а) f. 1. ovmaq, ovuşdurmaq, ovxalamaq, övkələmək, hövkələmək; masaj eləmək; далуяр тӀушунун kürəyini ovuşdurmaq; 2
(-и, -а, -ар) is. 1. yemək, taam, xörək, bişmiş; нисинин тӀуьн günorta yeməyi, nahar; 2. yem; тӀуьн гун a) yem (dən, ot və s
(нез, тӀуьна, неъ) f. 1. yemək; фу тӀуьн çörək yemək; тӀуьрдалай незмайди хъсан я. Ata. sözü yeməkdənsə ümidli olmaq yaxşıdır; 2
f. yeyib-içmək, yemək-içmək, qidalanmaq, qida qəbul etmək.
is. 1. yemək-içmək, qonaqlıq; тӀуьн-хъун гун qonaqlıq vermək, yedirib-içirtmək; 2. yeyiləcək və içiləcək şeylər; yemək, qida; тӀуьн-хъун авун yeyib-iç
bir az acı, bir qədər acı, acı dadan, acıtəhər, acımsov, acımtıl, acımtraq; * тӀуьруькьуьм хьун a) əhvalı pozulmaq, məyus olmaq, pərt olmaq; b) ləms o
acımtıllıq, acımtraqlıq, az acılıq.
“ТӀ” hərfinin və bu hərflə işarə olunan samitin adı.
(-ди, -да, -ар) 1. təm, dad, tam; 2. məc. ləzzət, nəşə, dad.
uş. dil. bax убагь.
1. oba, yaşayış məntəqəsi, kiçik kənd; 2. xeyməgah, köçəbə, düşərgə.
uş. dil. həyət, küçə; gəzinti.
1. əclaf, alçaq, rəzil, xəbis; стха лагьай-лагьайди угъраш хьана. Ata. sözü kimə yaxşılıq elədin, özünü ondan qoru; 2
1. əclaflıq, alçaqlıq, rəzillik; 2. dan. oğraşlıq, aradüzəltmə, vasitəçilik (mənfi mənada).
zərf əclafcasına, alçaqcasına, namərdcəsinə.
nida ax! ah! uf!; угь авун a) ax-uf etmək, inildəmək, zarıldamaq, ufuldamaq; b) ah etmək (eləmək), təəssüflənmək, qəmlənmək
ax-uf, ah-vay, zarıltı, inilti; угь-цӀугь авун ah-vay etmək, ax-uf etmək; zarıldamaq, inildəmək, ufuldamaq
dilç. vurğu; vurğu işarəsi.
(-ди, -да, -ар) udin (Azərbaycanda bir xalq); удин чӀал udin dili.
dan. 1. bəhanə, səbəb; 2. könülsüz (başdansovma) görülən iş; * уду-будуяр авун a) bəhanə gətirmək, bəhanə uydurmaq; b) boş-boş danışmaq, üdüləmək, çər
tar. qəza (inzibati ərazi bölgüsü).
1. ucuz; ужуз якӀукай шурва жедач. Ata. sözü ucuz ətin şorbası olmaz; 2. məc. zəhmətsiz, əziyyətsiz, asanlıqla əldə edilən; * ужуз авун bax ужузарун;
хьун f. 1. ucuzlaşmaq; 2. məc. qiymətdən düşmək, əhəmiyyətini itirmək; hörmətdən düşmək.
(-из, -на, -а) f. 1. ucuzlaşdırmaq, qiymətini aşağı salmaq; 2. məc. qiymətdən salmaq, qiymətsizləşdirmək, hörmətdən salmaq, etibardan salmaq
ucuzluq.
zərf ucuz, ucuz qiymətə.
“узун¹”dan f.sif. qovrulmuş (qabda, sacda və s. yalxı qızardılmış); узай чӀахар qovrulmuş yarma; узай кинияр qovrulmuş əriştə; узай къуьл qovrulmuş bu
(-ди, -да, -ар) özbək (xalq); узбек чӀал özbək dili.