MÜTİ

sif. [ ər. ] İtaət edən, hər şeyə boyun əyən, tabe olan, itaətli. – Görmə! – Baş üstə, yumaram gözlərim.
– Dinmə! – Mütiəm, kəsərəm sözlərim. M.Ə.Sabir.
Şərif ki hər zaman [Molla Xəlilin] müti və itaətkar bir müridi idi, bütün bayır işlərini ona gördürərdi. S.Hüseyn.

Синонимы

  • MÜTİ itaətkar
  • MÜTİ dinc — sakit
  • MÜTİ müti bax tabe

Антонимы

  • MÜTİ MÜTİ – ASUDƏ Yeja sifətinə müti bir ifadə verməyə çalışdı (S.Vəliyev); Asudə gəzin indi bu dünyanı, uşaqlar! (M

Этимология

  • MÜTİ Ərəbcə itaət sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
MÜTƏVƏCCEH
MÜTİCƏSİNƏ

Значение слова в других словарях