MƏHKUMLUQ
сущ. магькумвал (1. жаза къачун, авур тахсирдиз килигна кар къачун; 2. аслу гьалда хьунухь; аслувал, табийвал, лукӀвал; 3. магькум тир касдин гьал).
сущ. 1. обречённость (положение, состояние осуждённого, обречённого) 2. судимость (числящийся за кем-л
Tam oxu »is. 1. Etdiyi cinayətə görə məhkəmə cəzası alma. Məhkumluğun götürülməsi haqqında fərman. 2. Məhkum olma, itaətdə, asılı vəziyyətdə qalma; asılılıq, t
Tam oxu »