NAQQAL

sif. Çox, boş-boş danışmağı sevən; lağlağı, boşboğaz, gəvəzə, çərənçi. Naqqal adam.
– Bu şəhərin arvadları çox dilli-ağızlı, özləri də çox naqqaldırlar. Mol. Nəsr.
”.
// İs. mənasında.
Nəfs deyir: baxma naqqal sözünə; Xeyrin gələn yerə ar eyləməynən. Aşıq Ələsgər.
İndi də daş kimi dilsiz oturan adam danışdı: – Bu naqqal haradan gəlib çıxdı, baş-qulağımızı apardı. M.İbrahimov.

Синонимы

  • NAQQAL boşboğaz — çərənçi — ağzıboş — çənəsiboş
  • NAQQAL NAQQAL [Attal:] Susdur bu naqqalı (A.Şaiq); AĞZIGÖYÇƏK (dan.) İldırım: Hansı ağzıgöyçəklər döl vaxtı mənim yanımda olub ki? (Ə
NAQQABALIĞI
NAQQALLAMA

Значение слова в других словарях