NİKBƏT
сущ. устар. несчастье, бедствие; невезение. Nikbət tutub kimi несчастье обрушилось на кого
[ər.] сущ. нигбет, кьисметсузвал, бедбахтвал; nikbət tutmaq нигбетди кьун, кьилел къада-бала атун, бедбахтвилер атун
Tam oxu »is. [ər.] Talesizlik, bədbəxtlik, iqbalsızlıq. □ Nikbət tutmaq – hər tərəfdən bəla üz vermək, bədbəxtlik basmaq
Tam oxu »