1. Qamçı ilə vurmaq. Atları qamçılamaq.
– Heyvanı rahat qoymayıb qamçıladım.
Şirəli çiynindəki tüfəngi doldurdu, atı bərk qamçıladı.
// məc. Döyəcləmək, vurmaq.
Başımızın üstündə yağmur alaçığın keçələrini gum-gum qamçılayırdı.
Artıq yağış başlamışdı. Qorxunc bir gurultu ilə pəncərəni qamçılayır, suyu içəri sıçradırdı.
2. məc. Bərk tənqid etmək, ifşa etmək; eyib və nöqsanlarını açıb göstərərək tənqid etmək. Yazıçı öz əsərində köhnə həyatın mənfi cəhətlərini qamçılayır.