1. Qara rəng çəkmək, qara sürtmək, qara rənglə çirkləndirmək, qara rəngə batırmaq. Uşaqlar divarları kömür ilə qaralamışlar.
// Cızma-qara etmək.
2. Əl ilə yazmaq. O, əlindəki karandaşla qabağında duran bir parça kağızı qaralayırdı.
– Sərvərov tez stol yeşiyindən kağız çıxarıb əmri qaraladı, özü aparıb makinaçıya verdi.
// Bir şeyin ilk mətnini, ilk layihəsini, planını yazmaq, qeyd etmək, eskizini çəkmək. Məqalənin mətnini qaraladım.
– Səhərdən axşamacan Dədə palıdın kölgəsində oturub kağız-kuğuz qaraladı.
Gənc rəssam şahidi olduğu mənzərəni tələsik dəftərinə qaralayırdı.
3. Yazılmış yazının üstündən qələm çəkmək, pozmaq. Siyahıda adını qaraladılar.
– …Kazım ilə söhbətdən sonra müdir onun adını qaraladı.
4. məc. Ləkələmək, qara yaxmaq, üstünə böhtan atmaq, biabır etmək. Adamı qaralamaq yaxşı iş deyil.
– Balaxanım Lələşova dedi: – Sən kiri, sən ona-buna söz atıb onubunu qaralama.
Tariximin neçəneçə varağını; ləkələdi; qaraladı.
5. İtirmək, qarışdırmaq, pozmaq; görünməz, nəzərə çarpmaz hala salmaq. İzini qaralamaq.
6. dan. Bir şeyin yerini, bünövrəsini nişanlamaq. Burada toxumların yerini qaralamışıq. Çəpərin yerini qaralamaq.
– Ən uca, ən qoca palıdın otuz-qırx addımlığında balaca bir koma qaralamışdı və Bağır bu komada olanda ən uca, ən qoca palıdın hənirini eşidirdi.