1. Tale, nəsib, qədər, bəxt; bəxtə çıxan şey. [Falçı qarı:] Ay cavan, atdan düş, bir falına baxım.
Sənin qismətində, deyəsən, bir gözəl var.
Bizim qismətimiz göz yaşı deyil; Bizimdir yaşamaq, gülmək həvəsi.
// məc. Pay.
Bu günəşdən mənim niyə qismətim olmasın?
Biz qismətimizə düşən ağır yolu keçməsək, gələcək nəsillərimiz də o işığa tez gəlib qovuşmaz.
□ Qismət olmaq – bəxtinə çıxmaq, nəsib olmaq, payına düşmək, çatmaq.
Bəxtəvər başına sənin, ey rəqib; Xeyir sənə qismət oldu, şər mənə.
Səndə bitər bir neçə vecsiz qoza; Ancaq o da qismət olar donquza.
[Hacı Həsən:] Bir belə müqəddəs şəxs ilə qohum olmaq elə bir qənimətdi ki, dünyada az-az adama qismət ola bilər.
2. Parça, hissə.
Həmin hekayə iki qismətdən ibarətdir: biri o idi ki, mən indi nəql elədim.
3. riyaz. Bir ədədin başqa ədədə bölünməsindən alınan ədəd.
