QOCALMAQ
гл. 1. кьуьзуь хьун; 2. пер. куьгьне хьун, гужунай аватун; сур хьун (мес. ттар).
QOCALMAQ Əfsus qocaldım, ağacım düşdü əlimdən (M.Ə.Sabir); BELİ BÜKÜLMƏK (fr.v.) Saqqal ağarıb, bel bükülüb, dinmə filani! Ovqatın olub təlx (M
Tam oxu »f. 1. Qoca olmaq, qocalıq yaşına dolmaq. O çox tez qocaldı. – Cavanlar gəldi dünyayə, qocaldım, heyf, pir oldum
Tam oxu »