СВОЙ, СВОЯ, СВОЁ мест. (мн. свои) 1. öz; любите свою родину öz vətəninizi sevin; 2. özünün, özününkü; 3
м 1. bacanaq; 2. məh. qohum, yaxın adam
ж baldız (arvadın bacısı)
несов. bax свыкнуться
сов. 1. öyrəşmək, alışmaq, barışmaq (acı tale ilə və s.); adət etmək, isinişmək; 2. dözmək
нареч. 1. lovğa-lovğa, təkəbbürlə, təşəxxüslə, saymazlıqla, xor; смотреть свысока xor (yuxarıdan aşağı) baxmaq; 2
: свычаи и обычаи dan. adət, dəb, vərdiş, dədə-baba qaydası
ж məh. bax свычай
1. нареч. yuxarıdan; по предписанию свыше yuxarıdan gələn əmrə görə; 2. пред. ...xaricində, ...artıq,
ж мн. нет 1. bağlılıq, əlaqədarlıq, əlaqəlilik, rabitə, 2. məc. asılılıq; qeyri-sərbəstlik
прич. и прил. 1. bağlanmış, sarınmış; bağlı; 2. məc. əlaqələndirilmiş, əlaqədar edilmiş; əlaqədar, əlaqəli, rabitəli; 3
сов. 1. bağlamaq, sanmaq; 2. məc. əlaqələndirmək, əlaqədar etmək; 3. məc. quraşdırmaq, bir-birinə bağlamaq (calamaq); 4
сов. 1. bağlanmaq, 2. əlaqəyə girmək, əlaqə düzəltmək; 3. baş qoşmaq; qoşulmaq; связаться с дурными людьми pis adamlara qoşulmaq
м rabitəçi, rabitə işçisi
ж rabitəçi (rabitə işçisi) qadın (qız)
ж 1. bağlama, bağlanma; 2. bağlı, dəstə; 3. anat., bot. bağ, bənd; 4. qram. köməkçi fel; ◊ голосовые связки anat
м bot. bağlayıcı (erkəkciyin tozluq hissələrini birləşdirən qismi)
нареч. səlis, rəvan, rabitəli, məntiqli, düzgün
1. прил. rabitə, əlaqə -i[-ı]; 2. в знач. сущ. (hərbi) rabitəçi, rabitə əsgəri (nəfəri)
ж мн. нет səlislik, düzgünlük, məntiqilik, rabitəlilik
прил. səlis, düzgün, məntiqli, rabitəli (ifadə)
прил. anat. bağ (bənd) -i[-ı]
прич. 1. bağlayıcı; 2. məc. əlaqələndirən; 3. birləşdirici
несов. bax связать
несов. 1. bax связаться; 2. məc. əlaqələndirilmək, əlaqədar edilmək; 3. məc. əl-qolu bağlanmaq
ж 1. əlaqə, rabitə; 2. münasibət, təəllüq; 3. только мн. связи yaxınlıq, dostluq, (əlaqələri); yaxın tanışlıq (münasibət); 4
ср məh. dərz bağı (bəndəm)
ср его (ваше, их) святейшество (dini) zati-müqəddəsləri (pravoslav patriarxları və Roma papalarının titulu)
прил. (dini) əqdəs, müqəddəs (pravoslav patriarxları və sinodun, həmçinin Roma papalarının titulu)
ср 1. köhn. məbəd, ibadətgah; 2. məc. müqəddəs yer
м (dini) müqəddəs (arxiyereylərə verilən təntənəli ad)
несов. (dini) müqəddəsləndirmək, təqdis etmək; günahlardan təmizləmək
ед. нет (dini) milad bayramı günləri (xristianlarda milad günündən xaçaçurana qədər bayram günləri)
нареч. müqəddəs tutaraq; hörmətlə, möhkəm surətdə, göz bəbəyi kimi; свято хранить память погибших həlak olanların xatirəsini hörmətlə yadda saxlamaq;
прил. 1. müqəddəs, pak; 2. сущ. святой м (dini) övliya, pir; 3. məc. ən əziz, ən sevimli, ən qiymətli; ◊ святая неделя pasxa bayramı (xristianlarda);
ж мн. нет 1. (dini) müqəddəslik, qüdsiyyət; 2. (dini) övliyalıq; 3. (dini) paklıq, mübarəklik; 4. məc
м (dini) kafir, küfr edən, məlun, laməzheb, münkir
прил. münkircəsinə, kafircəsinə edilən (çıxış, nitq və s.)
ср мн. нет 1. (dini) küfr, kafirlik, münkirlik; 2. köhn. müqəddəs sayılan bir şeyi təhqir etmə, ələ salma
несов. 1. (dini) küfr etmək, küfr danışmaq; 2. köhn. müqəddəs sayılan bir şeyi təhqir etmək, ələ salmaq
(dini) святки söz. sif
м и ж köhn. 1. dindar, mömin; 2. riyakar, yalançı mömin
ср мн. нет köhn. 1. dindarlıq, rnöminlik; 2. riyakarlıq, riya
ед. нет (dini) övliyaların və dini bayramların siyahısı, dini təqvim
ж 1. müqəddəs şey, ən əziz şey; qüdsiyyət; 2. (dini) tutya; 3. (dini) müqəddəs yer, ziyarətgah
ж keşiş
прил. keşiş -i[-ı]
ср keşiş rütbəsi; keşişlik
ср 1. (dini) ibadət, dini ayin; 2. məc. isteh. təntənə ilə icra etmə (bir işi), dəbdəbə
несов. 1. (dini) ibadət etmək, dini ayin icra etmək; 2. məc. isteh. təntənə ilə icra etmək (bir işi)