прил. mühacir -i[-ı]
прил. mühacir(ət) -i[-ı]
ж мн. нет 1. mühacirət, mühacirlik; 2. собир. mühacirlər
сов. и несов. mühacirət etmək (başqa ölkəyə köçmək)
м əmir
м emiriton (elektriklə işləyən dilli musiqi aləti)
м emissar (siyasi təşkilat və ya dövlət təşkilatı tərəfindən məxfi tapşırıqla başqa bir ölkəyə göndərilən şəxs; gizli agent)
ср мн. нет emissarlıq (bax эмиссар)
прил. mal. emissiya -i[-ı]; эмиссионный банк emissiya bankı
ЭМИССИЯ I ж mal. emissiya (qiymətli kağızlar, bank biletləri və kağız pullar buraxılması). ЭМИССИЯ II ж fiz
м fin. emitent (bank biletləri, qiymətli kağızlar, kağız pullar buraxan dövlət idarəsi)
ЭМИТИРОВАТЬ I сов. и несов. mal. qiymətli kağızlar (kağız pullar) buraxmaq. ЭМИТИРОВАТЬ II сов. и несов
ж мн. нет emosionallıq, həyəcanlılıq
прил. 1. emosional, həyəcanlı; 2. tez təsirlənən, özünü saxlaya bilməyən
ж həyəcan, təəssür, hiss, emosiya
м köhn. 1. empirey (qədim yunanların təsəvvürünə görə, göyün od və işıq ilə dolu olan ən yüksək təbəqəsi); 2
м мн. нет fəls. empirizm (idrak üçün yalnız hissi qavrayışı, təcrübəni əsas qəbul edən fəlsəfi cərəyan); ◊ позучий эмпиризм sürünən empirizm (tədqiq e
м fəls. empirik (empirizm tərəfdarı)
м fəls. empiriokritik (empriokritisizm tərəfdarı)
м мн. нет fəls. empiriokritisizm (XIX əsrin axırlarında və XX əsrin əvvəllərində meydana çıxmış, maddi aləmin obyektiv varlığını inkar edən, subyektiv
м мн. нет fəls. empiriomonizm (empiriokritisizmin bir növü)
м fəls. empiriomonist (empiriomonızm tərəfdarı)
прил. 1. fəls. empirizm -i[-ı]; эмпирическая философия empirizm fəlsəfəsi; 2. fəls. empirik, təcrübi, təcrübəyə əsaslanan, təcrübədən çıxan
ж мн. нет fəls. empiriklik, empirizmə. əsaslanma, empirizm mahiyyəti daşıma
прил. fəls. empirik, empirizmə əsaslanan, empirizm ruhunda olan, empirizm mahiyyətli
ж мн. нет fəls. empiriyə (insan, təcrübəsi; xarici aləmin hiss orqanları vasitəsilə dərk edilməsi)
м dan. tar. MTS işçisi
прил. dan. MTS -i[-ı]
ср нескл. zool. emu (Avstraliyada yaşayan dəvəquşuya oxşar quş)
м kim. emulqator (emulsiyalar əmələ gəlməsinə yardım edən maddə)
ср xüs. 1. emulsiya əmələ gəlmə; 2. emulsiya sürtmə
сов. и несов. xüs. emulsiya sürtmək
сов. и несов. xüs. 1. emulsiyaya çevrilmək; 2. emulsiya sürtülmək
м мн. нет emulsin (badamın tərkibində olan zülali maddə)
прил. xüs. 1. emulsiya -i[-ı]; 2. emulsiyalı
ср xüs. emulsiya sürtmə
сов. и несов. xüs. bax эмульгировать
сов. и несов. xüs. bax эмульгироваться
ж emulsiya (1. kim. bir mayenin başqa maye içərisində əriməyib qalan mikroskopik zərrələri; 2. foto kağızı və ya plyonkası üzərinə çəkilən həssas madd
ж мн. нет dilç. emfaza (1. nitqdə təmtəraq, həyəcanlılıq; 2. danışarkən bəzi səslərin çətinliklə tələffüz edilməsi)
прил. dilç. emfaza -i[-ı], emfatik
ж мн. нет tib. emfizema (xəstəlik nəticəsində bədənin bir yerində həddindən artıq hava ya qaz yığılması)
прил. tib. emfizema -i[-ı], emfızematoz
ср нескл. “n” hərfinin adı
м mus. enharmonizm (yüksəkliyi eyni, adları isə müxtəlif olan səslərin bərabərləşdirilməsi və eyniləşdirilməsi)
прил. mus. enharmonik; энгармонические тоны enharmonik tonlar
м tib. endarteriit (arteriyaların daxili qişasının iltihabı)
м bot., zool. endem (ancaq müəyyən bir yerdə (ölkədə, ərazidə) yayılmış bitki və ya heyvan)
прил. tib. endemik, yerli, müəyyən bir yerə xas olan (xəstəlik)
ж мн. нет endemiya (biryerdə yoluxucu xəstəliyin daim mövcud olması)