RUY1
f. 1) üz, çöhrə; 2) səth, üz; 3) m. abır-həya. Ruyi-siyah bax rusiyah. Ruyi-zəmin yer üzü.
RUY2
f. sink; bürünc; tunc.
RUY1
f. 1) üz, çöhrə; 2) səth, üz; 3) m. abır-həya. Ruyi-siyah bax rusiyah. Ruyi-zəmin yer üzü.
RUY2
f. sink; bürünc; tunc.
is. [fars.] klas. Üz, çöhrə. Həsrətindən zəfəranə dönsə ruyim, yox əcəb; Qoymuş hicranda məni, bir gülüzarım gəlməmiş
Полностью »