i. 1. face, image; 2. personality
is. [ər.] 1. Üz, sifət, bəniz. Gözəl sima. Solğun sima. Uşağın siması. – Aşıq oldum simasına, boyuna; Hayıf ki, kamalda dərin görmədim
Полностью »сущ. 1. лицо: 1) поэт. передняя часть головы человека. Gözəl sima красивое лицо, mehriban sima доброе лицо, solğun sima бледное лицо, uşaq siması детс
Полностью »[ər.] сущ. 1. ччин; gözəl sima иер ччин; // mənəvi sima са касдин къене патан алем, къен пад, къен; // суьрет, суфат, сифет, сумра; 2
Полностью »SİMA’1 ə. üz, çöhrə, bəniz. SİMA’2 ə. 1) musiqi dinləmə; 2) sufi dərvişlərin neylə ifa etdikləri zikr
Полностью »“Üz”, “sifət”, “zahiri görkəm” mənalarını əks etdirir, ərəbcədən alınma sözdür. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »SİMA I is. [ ər. ] Çöhrə, bəniz, üz. Bu zaman otağa girir bir nəfər; O gözlər, o sima tanışdır sənə (B
Полностью »yer qabığında silisium və maqnezium birləşmələrinin üstünlük təşkil etdiyi qatın köhnəlmiş adı. сима sima
Полностью »