YETİMÇƏ


1.Yetim”dən kiç.oxş.
2. is. Bəzən təhqir, söyüş məqamında.
Yamacın yetimçəsi mənə qalmayıb, – deyə [Əlləzoğlu] kinli-kinli söylənirdi. İ.Hüseynov.

YETİMCİYƏZ
YETİMÇİLİK

Значение слова в других словарях