сущ. вершина:
1. верхняя, самая высокая часть чего-л. Dağın zirvəsi вершина горы, ən yüksək (uca) zirvə высочайшая вершина, zirvəyə qalxma восхождение на вершину, ağacın zirvəsi вершина дерева
2. перен. высокая степень чего-л. Əlçatmaz zirvələr недосягаемые вершины, inkişafın zirvəsi вершина развития, incəsənətin zirvəsi вершина искусства, müdrikliyin zirvəsi вершина мудрости, zirvələri fəth etmək достигнуть вершин (высот)