i. 1. honour, glory, dignity; 2. pride; ~inə toxunmaq to offend / to wound smb.’s pride; Bunu özümə şərəf sanıram I consider it an honour; Ona şərəf nail olub ki,... The honour fell* on / to him (her) (+to inf.). He / she had the honour (+to inf.)
i. 1. honour, glory, dignity; 2. pride; ~inə toxunmaq to offend / to wound smb.’s pride; Bunu özümə şərəf sanıram I consider it an honour; Ona şərəf nail olub ki,... The honour fell* on / to him (her) (+to inf.). He / she had the honour (+to inf.)
is. [ər.] 1. İnsanın ictimai və şəxsi davranışında tutduğu mənəvi-əxlaqi prinsiplərin məcmusu; mənəvi yüksəklik, ululuq, heysiyyət
Полностью »сущ. 1. честь: 1) совокупность высших морально-этических принципов личности. Şərəf işi дело чести, öz şərəfini qorumaq беречь свою честь 2) достоинств
Полностью »[ər.] сущ. шереф (1. ягь, гъейрат; намус, михьи тӀвар; 2. дамах ийиз жедай затӀ, дамах; 3. гьуьрмет; хъсан тӀвар, ихтибар; баркаллувал; 4
Полностью »1. ŞƏRƏF, ŞAN, ŞÖHRƏT Yenilməz bayraq kimi hər tərəfi gəzibdir; Mənim şərəfim, şanım, şöhrətim Qız qalası (M
Полностью »is. honneur m, dignité f ; réputaion f ; gloire f ; ~inə en l’honneur de ; ~ vermək faire l’honneur de ; özünə ~ sanmaq considérer comme un honneur ;
Полностью »\ – insanın duyan, düşünən və azad bir varlıq olaraq özündə daşıdığı dəyər, insaniyyətinin dəyəri
Полностью »