ƏSƏB
\[ər.\] сущ. анат. физиол. эсеб (1. нерв (кьилин ва юкьван ттарцин мефтӀедилай гьиссдин органрал, мускулрал ва мсб. фенвай ва бедендиз юзунин ва гьисс авунин мумкинвал, къуват гузвай лацу яргъи чӀарар хьтин чӀунар; görmə əsəbi акунин нервияр; // əsəblər гз. эсебар (инсандин гьал ва гьерекат тайин ийидай гьахьтин чӀунари са система хьиз къугъвазвай роль); əsəbləri pozulmaq нервияр чӀур хьун); 2. эсебдин, нервдин; нервийрин, эсебрин; нервияр (эсебар) чӀур хьунин; ** əsəblərinə təsir etmək (toxunmaq) эсебриз (нервийриз) эсер авун, эсебар (нервияр) чӀурун, нервийривди къугъун, хъел гъун, хъел кутун; əsəbləri ilə oynamaq кил. əsəblərinə təsir etmək (toxunmaq).
