АЛАБАШ

туьрк, сущ.; -а, -а; ар, -ри, -ра 1) хур, кьил лацу ки цӀ. ТӀеквендай экъечӀнамазди адаз тум хкажна акъвазнавай алабаш акуна. Ф. Шичан бике. Ам хъфизва вичин никӀин къаравулрин - кьве алабашдин кьилив. М. Б. Балаш бубадин азан. 2) хур, кьил лацу кицӀин тӀвар. Ажигьмед халу ятахрал рекье гьат хъувуна, адан гуьгъуьна аваз Алабашни, ЦӀарабни, Гведекни хъфена. А. Сайд. Вергерин хъикьиф.

АЛАБАРУН
АЛАВА

Digər lüğətlərdə

безрука́вный незаря́женный ни́зко-ни́зко отбро́совый подви́нчивание размахну́ть разрисо́ванный сквалы́га у́ксусница жизнь изне́живание кайфо́вый не далее как... сердю́цкий ста́вленник лязг dental in jewelled metachromatism trabeculated triweekly гротеск заражённый наведаться