араб, шиир, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) гьар са куьнин гъавурда авайди. Вун жегьил туш, гьар са куьнин ариф я. Е. Э. Аман яр. Вучиз алим ва арифдиз и дуьнья икӀ пехир хьанва. Е. Э. Гьажимурад эфендидиз. Чатухъанди ихтилатна фикириз: - Арифар, куьн акьада зи гъавурда, Дишегьли - им ракь я, эгер ифириз ХьайитӀа, ам кӀанивал на какурда. А. С. Чатухъанди ихтилатна фикириз... Агь, тӀебиат, вун вуч зурба ариф я, Ваз акуна дуьнья гьахьни нагьахъ яз. А. Ал. Муьжуьдар. 2) ( чӀехи кьарфуналди -А ) эркекдин хас тӀвар - Ариф. - Гадаяр, ша гила чун «Чуьнуьх гумбатӀ» къугъван, - лагьана Арифа. А. Сайд. «Чуьнуьх гумбатӀ»..