|| ВЯГЬТЕДАЙ:
* вагьтедай (вягьтедай) тефин [татун ] гл., вуж нин 1) са гьихьтин ятӀани пис кар, масадбуру гьикьван ийимир лагьайтӀани, истемишайтӀани, кьилиз акъуд тавун. Сулейман Бакудай хтайдалай инихъ халкь рекьяй акъатнава, жанаби. Адан вягьтедай къвезмач. Б. А., 3. Э. СтӀал Сулейман. Вуна адаз са кьвед вегь, кичӀе кутур, ТахьайтӀа ам ви вягьтедай фидач. 3. Э. ЯркӀижуван руш. Ваъ, эрекьчехир чна гьар юкъуз целай хейлин гзаф хъвазва. Яни литрийралди. Вучиз? Хиве кьуна кӀанда, жуван келле гижи авун патал. Им ахмакьрини ийидай кар туш. ЯтӀани чун вягьтедай физвач. Яд хьиз хъвазва, вучиз?! ЛГ, 1997, 26. XӀӀ. 2) вуч авуртӀани, таъсир тавун. Фич ам тухвайдан вагьтедай. Е. Э. Вирт квахьайдаз. Шерифали бубадиз вичин вагьтедай тефидай хьтин са надинж кстах хтул авай. Д. Шерифалиев. Адан пӀирел датӀана инсанар ала. Синоним: чӀалаз килиг тавун