ГАР

(-у, -а, -ар) 1. külək, yel; чими гар isti və quru külək, səmum; гар ава külək əsir; гару гъайиди хару хутахда. Ata. sözü yel ilə gələn, sel ilə gedər; 2. hava; чархуниз гар ацӀурун təkəri hava ilə doldurmaq; 3. yel (mədə və bağırsaqlarda əmələ gələn qaz); * гар акъадарун a) qaxsıtmaq, qaxsımasına səbəb olmaq; b) dincini almaq, yorğunluğunu çıxartmaq; гар акъахун a) uçub getmək, təbəxxür etmək (uçar mayelər haqqında); b) qaxsımaq, köhnəlib qoxumaq, acı tam vermək; dadıxmaq (pendir, yağ və s.); c) rahat nəfəs almaq, rahatlanmaq; гар аладарун a) havasını dəyişmək, havasını təmizləmək (otağın və s.); b) yelə vermək, havaya vermək (paltarı, yorğan-döşəyi və s.); гар галаз bax гар хьиз; гар галаз фин yel atına minmək, iti yerimək, yeyin yerimək; гар галукьун soyuq dəymək, soyuqlamaq; гар гун a) özünü küləyə vermək, küləklənmək, sərinlənmək; b) havaya vermək, yelə vermək (paltarı, yorğan-döşəyi və s.); гар къекъуьн a) boşalmaq, boş hala gəlmək: жибинда гар къекъвезва cibində siçan (yel) oynayır; b) yerində yellər əsmək (içində yel gəzib, yengələr oynamaq), nam və nişanı qalmamaq, məhv olmaq; гар хьиз tez, iti, yeyin, sürətlə; гар хьун izsiz-soraqsız itmək, yox olmaq; гар ягъун a) yelləmək, küləkləmək, süni surətdə yel (külək) yaratmaq; b) hava ilə doldurmaq (bir şeyi); гаралай авун k.t. sovurmaq, havaya atmaq, dəni zibildən (samandan) təmizləmək, yelə vermək; гараллаз фин bada getmək, hədər getmək, heç olmaq, boşa çıxmaq; bad(i)-fənaya getmək; гарув вугун a) bax гаралай авун; b) məc. yelə sovurmaq, məhv etmək, heç eləmək, puça çıxarmaq; c) məc. sovurmaq, hədər yerə, boş-boşuna xərcləmək, puç etmək; israfçılıq etmək: пулар гарув вугун pulu sağa-sola sovurmaq, bədxərclik etmək; гафар гарув вугун bax сивиз гар гун; жинжи гар bax жинжи-гар; кьиле гар авайди yelbeyin, başıboş, axmaq, gic, səfeh; сивиз гар гун bax сив.