ЖАФА

(-ди, -да, -яр) 1. cəfa, əzab, əziyyət; жафа чӀугун a) cəfa çəkmək, əzab çəkmək, iztirab çəkmək; b) cəfasını çəkmək, möhnətini çəkmək, dərdini çəkmək; c) məc. zəhmət çəkmək, işləmək; 2. məc. əmək, zəhmət; жафа сада чӀугвада, кеф масада хкудда. Ata. sözü cəfasını mən çəkdim, səfasını yad gördü; 3. məc. ağır, çətin, zəhmətli; жафа кар ağır iş.