й

(и краткое),

неизм.

1)

ж.

и

ср.

Одиннадцатая буква русского алфавита, обозначающая мягкий согласный звук [j] (например: сарай, май, бой, майка)

2) м. Согласный звук [j], обозначаемый этой буквой.

Сонорный, звонкий й.

#й #бы

Digər lüğətlərdə

Й

мецин юкьван, ферцин, ван галай сес. Лезги чӀала ихьтин сес, адет яз, й гьарфуналди, адет яз, пуд дуьшуьшда къалурда: 1 ) гафунин сифте кьиле [и], [
Tam oxu »
Ləzgi dilinin izahlı lüğəti
Й

глаголдин са бязи вахтарин формайрин эхир: къачудай, къачунай, къачузвай, къачуй.
Tam oxu »
Ləzgi dilinin izahlı lüğəti
Й

причастидин форма арадиз гъидай аффикс: кӀелай, хтай.
Tam oxu »
Ləzgi dilinin izahlı lüğəti
Й

существительнийрин къакъатунин Ӏ падеждин эхир: салай, тамай.
Tam oxu »
Ləzgi dilinin izahlı lüğəti
Й

[йу] урус, сущ.; -ди, -да; -яр, -ри. -ра лезги алфавитдин цӀипуд лагьай гьарф..... й гъарф чеб чӀала гегьеншдиз дуьшуьш жезвай грамматикадин форма
Tam oxu »
Ləzgi dilinin izahlı lüğəti