КЬВАЛ

сущ.; -а, -а; -ар, -ари, -ара винел патал векь-кьал алачир, накьвадин ва я накьв квай тик чка. Кьвалал ацукьна, агъуз килигайла, за тар цӀуьдгъуьн тавун паталди пуна эцигнавай къванцел аламай сят къатӀана. М. Б. За бананар недач. ЧӀуру чкадилай эвичӀна, - цававай вацрав хьиз, рахазва зун кьвалалай аквазвай лацу кьилив. М. Б. За бананар недач.

* кьвалан пад \[кьван авай\] хьтин прил. зурба, еке. Инал абуруз сиве тунвай хкуни мадни эйбежер авунвай вагьшидилай адан кьилихъ акъвазнавай кьвалан пад хьтин итимдиз, адав гвай, гьар акатайдавай чиликай хкудиз тежер хьтин яцӀу чумахъдиз килигуни гзаф кеф ганай. Б. Гь. Заз эвера. Пакамахъ фад, гьеле хуьр ахварай аватнавачир, колхоздин арабада эцигна, ада сурарал мягьежирар туькӀуьрдай тутун кӀарасар ва кьвалан пад кьван авай вацӀун вили къван тухвана. 3. Гь. Уьмуьрдин сирнав.

КЬАЧӀАХЪАН
КЬВАН

Digər lüğətlərdə