сов. köhn. 1. yatmaq, dincəlmək, istirahət etmək; 2. məc. ölmək, rəhmətə getmək.
сов. köhn. 1. yatmaq, dincəlmək, istirahət etmək; 2. məc. ölmək, rəhmətə getmək.
-чию, -чиешь; св. см. тж. опочивать 1) устар. Уснуть. Никто под крышею подъёмной до утра сном не опочил (Пушкин). 2) трад.-поэт. Умереть. В голубой далёкой спаленке Твой ребёнок опочил (Блок).
Tam oxu »