ОТСЕЧЕНИЕ

ср мн. нет 1. çapma, kəsmə, vurma; 2. ayırma; 3. məc. rədd etmə, aradan qaldırma; ◊ голову даю на отсечение başımı verərəm; дать руку на отсечение bax рука.

ОТСЕСТЬ
ОТСЕЧЁННЫЙ

Digər lüğətlərdə