ПЕХИР

(-ди, -да, -ар) 1. paxır, cəng (mis oksidi); 2. məc. pas, eyib, nöqsan, qüsur, əskiklik; пехирар дуьздал акъатун pasının üstü açılmaq, gizli işləri (eybi, nöqsanı) aşkara çıxmaq, ifşa olunmaq; пехирар дуьздал акъудун paxırını açmaq, pasının üstünü açmaq, gizli işlərini açıb demək, ifşa etmək; чехирди пехирар дуьздал акъудда. Ata. sözü paxırı çaxır açar.