сущ.; -ре, -ре; -ер, -ери. -ера 1) виливални чӀулав акахьай рангунин, акатай вуч хьайитӀани недай къуш. И чуьлда идал пехъер, чӀагъар алтушна, абуру гьарайиз баишамишна: Ф. КӀватӀаш. Гьа и арада адан япарихъ яргъай хьиз гьарайзавай пехъерин ван галукьна. А. И. Самур. Я бубадиз рагьмет хьайи кас, вуна адакай хуьруьз хутахна вучзава, са кӀамуз гадар тавуна, пехъеризни чакъалриз сувар жедайвал. С. Гь. КӀири Буба. 2) куьч. ахмакь, тарашчи инсан. Пехъни чӀагъни керекулни вал кьведи... Е. Э. Бахтеузвал. Зун хьиз алтӀушна пехъери чухвайди... атуй. Е. Э. Веси. 3) къумарал къугъвадай кьуд жергедин чарарикай (гьачайрикай, керпичрикай, пехъерикай, тӀветӀерикай) сад - Ф.
* къалчахдин пехъ.
* пехъре(н) хали сущ. къен пад яру, тӀямдиз ширин гатуз кьиблепатан чилера экъечӀдай кьендихъ жедай ири кӀерец кьван емиш.