сов. 1. tərk etmək, atmaq, atıb getmək, qoyub getmək; 2. ayrılmaq; 3. aranı vurmaq, əlaqəni kəsmək, üz döndərmək; ◊ покинуть (оставить, бросить) на произвол судьбы başlı-başına qoymaq, başsız qoyub getmək; tabenin ixtiyarına buraxmaq.
сов. 1. tərk etmək, atmaq, atıb getmək, qoyub getmək; 2. ayrılmaq; 3. aranı vurmaq, əlaqəni kəsmək, üz döndərmək; ◊ покинуть (оставить, бросить) на произвол судьбы başlı-başına qoymaq, başsız qoyub getmək; tabenin ixtiyarına buraxmaq.
1. гадрун. 2. гадрун; гадарна фин (масаниз); гадарна хъфин. 3. амукь тавун, куьтягь хьун, къакъатун; больного покинули силы азарлудавай къуват къакъа
Tam oxu »-ну, -нешь; покинутый; -нут, -а, -о; св. см. тж. покидать, покидаться кого-что 1) а) Уйти от кого-л., прекратить совместную жизнь с кем-л.; прекратить общение, связь с кем-л. Покинуть друзей. Покинуть
Tam oxu »