ж 1. рогожа söz. kiç.; 2. ağ qalın kətan parça (tufli üzü, şalvar və s. üçün); ◊ из кулька в рогожку qaş qayıran (qayırdığı) yerdə göz çıxartmaq.
ж 1. рогожа söz. kiç.; 2. ağ qalın kətan parça (tufli üzü, şalvar və s. üçün); ◊ из кулька в рогожку qaş qayıran (qayırdığı) yerdə göz çıxartmaq.
-и; мн. род. - -жек, дат. - -жкам; ж. 1) = рогожа Вытирать ноги о рогожку. Собака спит на рогожке. 2) Ткань полотняного переплетения, у которой нити переплетаются попарно. Хлопчатобумажная, льняная ро
Tam oxu »1. см. рогожа. 2. рогожка (гатун шалварар ва мсб ийидай лацу, векъи кетен парча)
Tam oxu »