араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра эхун. Кондаковадин рахуни Гьуьсейновак хъел кутуна. Ада гужалди вичин сабур хуьзвай. А. А. Умуд. Гьикьван эхда на, зи халкь, рикӀ ачух, Мус куьтягь жеда вахъ авай сабур, Вун алай мублагь чилиз ярашугъ, Мус хкида на лезгидин абур? Б. С. Ават ахварай. Сабур хъсан затӀ я. Аллагьди ваз ви рикӀевайвал гурай. М. В. Гьарасатдин майдандал.
* сабур авун гл., ни тади къачун тавун. са вуч ятӀани эхун. - СакӀани мажал хьанач. За исятда гьазурда. ТӀимил кьван сабур хъия! - минетдай гьалда гъуьлуьз килигна жегьил свас. А. И. Самур. Инсанри ийизва мадни сабурар, ЧӀав ятӀан гапурдал абур кукӀвардай. И. Ш Кьудар.
* сабур гун гл., ни низ тади къачун тийидай гьалдиз гъун. Заз сабур гуз, вун куьз шеда лугьурбур... Бес ишедай кар хьайи кас шедачни! Е. Э. Заз сабур гуз. Итимрин вилерни накъварай ацӀузва, абуру аялдиз чан- рикӀзава, сабурар гузва, ам суралай алудиз чалишмишвалзава. Гь. Къ. Магьини Дилбер. - Хъвана кьил ацӀайла, акъатна жеди, я кас, - бязи вахтара вичи-вичиз сабурарни гузва. М. Б. ЦӀийи мискӀин. Синоним: секинарун.
* сабур хуьн гл., ни 1) тади къачун тавун. Гьахьняй жувавайни сабур хуьз жедач. Е. Э. Бахтсузвал. 2) секинвал хуьн, наразивал винел акъуд тавун. – Ву-ув! Чаз течив, мад хва авай! Сабур хуьз хьанач Мегьамедан дидедивайни. Н. Насруллаев. Кьве Мегьамед.