СВО́ЛОЧЬ
ж 1. rəzil, əclaf, alçaq, yaramaz, ədna (adam); 2. собир. həşərat; zir-zibil.
СВОЛО́ЧЬ
сов. dan. 1. çəkmək, çəkib salmaq; sürütmək, sürüyüb gətirmək, çəkə-çəkə gətirmək, sürüyüb salmaq, sürüyüb düşürmək; 2. çəkib yığmaq, sürüyüb yığmaq; 3. oğurlamaq, çırpışdırmaq, aparmaq.
урус, рах., в., сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра угъраш. [Мегьамедбег]. А сволочдин тӀвар гила кьве йиса зи буржар алайбурун списокдай акъатзавач
Tam oxu »1.çəkmək, çəkib salmaq, sürüyüb gətirmək, sürüyüb salmaq, sürüyüb düşürmək; 2. çəkib yığmaq, sürüyüb yığmaq; 3
Tam oxu »I сволочь -и; мн. род. - -ей, дат. - -чам; ж. 1) а) грубо. Скверный, подлый человек; негодяй. Обманул-таки, сволочь! Разорили всё, сволочи! б) расш. О насекомых, животных и т.п. Какая сволочь меня уку
Tam oxu »