араб, сущ.; -ди, -да 1) инсан элкъуьрна кьунвай гьакъикъат. ТӀебиатди вучиз заз и тӀал гана? Е. Э. Заз сабур гуз. Экскурсиядин кьилин метлеб аялриз тӀебиат чирун, кьилди-кьилди шейэрин ва тӀебии вакъиайрин тӀварар чирун, урус чӀалан словарь гегъеншарун тир. А. А. Умуд. Агь, тӀебиат, дуьньядал Валай хъсан затӀ авач! А. С. Агь, ТӀебиат. ТӀебиат, вун регьимлу я, На етимар рекьидач! Къ. Р. Диде. Са гафуналди, «Садвили» халкьдин тарих, культура, чӀал ва лезги чилерни тӀебиат хуьн паталди ватанпересвилелди кӀвалахзава. М. М. Кьибле пата гурзава. 2) хесетар, къилихар. Чи~~гзаф хуьрера кхьин авачирвал, азадвал анихъ амукьрай бязи вахтара чи ата-бубайрин тӀебиатдин лап адетдин девлетрикай пай атӀанва. И. В. Чирхчир.