ÖZÜNƏMƏXSUS

прил.
1. самобытный (отличающийся природным своеобразием); оригинальный. Özünəməxsus mədəniyyati olmaq иметь самобытную культуру, özünəməxsus adətlər самобытные обычаи, özünəməxsus istedad самобытный талант
2. своеобразный (имеющий характерные, значительные особенности; не похожий на других), необычный. Özünəməxsus iqlimi olmaq иметь своеобразный климат; özünəməxsus xətt своеобразный почерк, özünəməxsus gözəllik своеобразная красота (прелесть)
ÖZÜNƏQAPILMA
ÖZÜNƏMƏXSUSLUQ

Digər lüğətlərdə