ƏNCAM

[fars.] сущ. 1. эхир кьил, эхир, нетижа; // əncam qılmaq (vermək) эхирдив агакьарун, нетижалу авун; əncam tapmaq эхирдиз акъатун, нетижа гун; 2. куьмек, рехъ, тедбир; əncam etmək (çəkmək) тедбир акун, са кар къайдада гьатун (кьилиз акъатун) патал куьмек авун, рехъ жугъурун; əncama qoymaq (salmaq) къайдада ттун, гуьнгуьна ттун.