1. Son, axır, nəhayət, nəticə. Hər işi əncamı ilə ölçərlər. Əncamı xeyir olsun (axırı xeyir olsun).
□ Əncam qılmaq (vermək) – sona vardırmaq, nəticələndirmək.
[Böyükxanım:] Allah rizasına, bizi dil-dişə salma! İşlərə əncam verginən!
Əncam tapmaq – sona varmaq, nəticələnmək.
[Ağamərdan:] Amma Zeynəb xanım gərək mənim hər sözümə, hər tədbirimə əməl etsin ki, bu iş əncam tapa.
2. Kömək, vasitə, yol, tədbir.
□ Əncam etmək (çəkmək) – həllinə, başa gəlməsinə, qaydaya düşməsinə kömək etmək, çıxış yolu tapmaq, tədbir görmək.
İndi naxoşdu milləti-islam; Ona lazımdır eyləmək əncam.
[Aslan bəy:] Sən ehtiyatlı ol, mən özüm bu işə əncam çəkərəm, – dedi.
[Hacı Murad:] Məhərrəm bəy gəlsin, görək işə nə əncam çəkirik.
Əncama qoymaq (salmaq) – yoluna qoymaq, yoluna salmaq, qaydaya salmaq.
Məktəb işlərini əncama saldınmı? – O, Tütünçüoğlu və Həsənağanın vasitəsilə hər bir işi əncamına salmışdı.