ЗЕЛИЛ

араб, ктаб, прил.; 1) язух, зайиф, факъир. Нагагь такабур хьайитӀа вун авай фанада, Вун Аллагьдин патав зелил язава. Е. Э. Ярдиз. И кардин делил, ЛукӀ ийиз зелил, рикӀни яз пехил, Дугъри мез ава. Е. Э. Пагь, чи уьмуьрар. 2) чуьнуьх хьанвай, куьлгедик квай, таквадай. Жасад темпел, инсаф рикӀел гъиз течиз, Акьул зелил, фагьум тӀимил, фитне йиз. Е. Э. Нефсиниз. Адан хиве зелил якӀарин, спелар кьери чин биришри кьунвай, датӀана нери шемкь ийизвай итим ацукьнава, метӀерални вини кӀвачиз акъуднавай ружа ала. А. А. Ирид цаварик Самурдин ван.

ЗЕК
ЗЕМЕКӀ